In het hart van Andalusië, tussen de machtige Spaanse bergen en eeuwenoude olijfbomen, ligt Finca Alondra – een plek waar mensen komen om tot rust te komen en zichzelf te herontdekken. Maar soms heeft de Finca zelf ook een moment van bezinning nodig, een eigen soort retraite.
Februari, onze stiltemaand. Geen gasten, geen programma’s, geen begeleide wandelingen of plant ceremonies. Alleen wij, de Finca, en een onverwachte uitdaging die onze aandacht vroeg: optrekkend vocht in onze slaapkamermuur.
Het begon subtiel, zoals veel levenslessen dat doen. Een vochtige plek aan de onderkant van de muur, precies waar onze hoofden ’s nachts rust zoeken. We consulteerden experts: bouwers, loodgieters, vrienden. Het laatste advies was simpel maar oppervlakkig: dicht het af met waterdichte pasta, schilder eroverheen en wacht af.
Zoals zo vaak in het leven, werd het probleem alleen maar erger toen we probeerden het af te sluiten. Het vocht, net als onderdrukte emoties, zocht zijn weg naar boven. De verf begon te bladderen, de vochtplekken werden groter. Het universum fluisterde ons een les toe die we in onze retraites vaak delen: wat je afsluit vind een andere weg.
We besloten rigoureus te werk te gaan. Alle drie de badkamers werden gestript van bodem tot plafond. Wat we vonden was een wirwar aan waterbuizen en elektriciteitsleidingen, doorweekt met het vocht dat zijn weg naar binnen had gevonden. Het huis, zo ontdekten we, lag lager dan het omringende terrein. Al het regenwater zocht natuurlijk zijn weg naar het laagste punt – onze slaapkamer.
Terwijl we logeerden in onze casita, transformeerde de renovatie in een soort retraite – zij het niet de stille variant die we gewend zijn. De dagen vulden zich met het afbikken van tegels, het sjouwen van puin, en het inademen van stof. Maar er was ook vreugde in deze chaos, vergezeld door de vrolijke en optimistische bouwers die met ons meedachten over oplossingen.
We leerden het water te respecteren en te geleiden, in plaats van het tegen te houden. Een gracht met buis en een nieuwe dakgoot zorgen er nu voor dat het kostbare regenwater zijn weg vindt naar de bomen en planten, ver weg van onze slaapkamer. Het water mag weer vrijelijk uit de hemel vallen, en wij kunnen onze hoofden te ruste leggen op een droog kussen.
Deze ervaring herinnerde ons eraan dat zelfs een plek van healing en rust soms zelf onderhoud en aandacht nodig heeft. Net zoals onze gasten hier komen om te luisteren naar hun innerlijke stem en hun blokkades los te laten, moesten wij luisteren naar wat de Finca ons vertelde. Want soms zijn de grootste lessen te vinden in de uitdagingen die het leven ons presenteert – zelfs als die uitdaging bestaat uit een lekkende muur.
Nog één plekje beschikbaar!
Net op tijd is alles klaar voor de start van de Vrouwenweek. De vernieuwde ruimtes staan te stralen, klaar om onze gasten te verwelkomen. En voor wie nog op zoek is naar een moment van rust en reflectie: in onze wandelweek van 3 april is nog één plekje beschikbaar. Een perfecte kans om de vernieuwde energie van de Finca zelf te ervaren, terwijl je wandelt door het prachtige Andalusische landschap.
